نام کتاب : BOK29721 نویسنده : 0 جلد : 1 صفحه : 188
است و رأس دين اطاعت است.
ائمّهء ما به مسألهء ورع خيلى اهميت مىدادند، اطاعت بدون ورع از گناه ارزش ندارد. امام على (ع) فرمودند:«اَلْوَرَعُ حَسَنٌ وَ هُوَ مِنَ الْعُلَماءِ أَحْسَنْ»[1] اگر همه مردم ورع داشته باشند خوب است امّا اگر علماء ورع داشته باشند أحسن است در روايت ديگر آمده است:«قيلَ يابْنَ رَسُولِ اللهِ وَ مَا الْوَرَعُ» از امام (ع) سؤال كردند كه ورع چيست؟ فَقالَ (ع):«اَلْوَرَعُ تَرْكُ الْمَعْصِيَةِ فِى الْخَلوَةِ وَالْجَلْوَةِ» و حضرت فرمودند: ورع پرهيز از گناه در پنهان و آشكار است.
اگر انسان در جاى خلوت دست به گناه نزد و براى خدا از مال حرام پرهيز كرد، غيبت نكرد، تهمت نزد، آبروى ديگران را نبرد و كارهاى زشت را انجام نداد، خداوند هم به او اجر و مزد مىدهد و خداوند مقام او را بالا مىبرد و بزرگان ما كه اين همه كرامت داشتهاند، به خاطر اين است كه براى خدا از گناهان پرهيز مىكردند، در غير اين صورت در جائيكه نمىتواند گناه كند چون مقام او يا لباس او مانع است، نمىتواند بگويد: خدايا براى تو گناه نكردم و نمىتواند بر خداوند منت بگذارد كه من گناه نكردم. پس اى عزيزان! كارهايتان براى خدا باشد و به خاطر خدا گناه نكنيد تا