نام کتاب : BOK29721 نویسنده : 0 جلد : 1 صفحه : 196
جلو نفس اماره خود را نمىگيرد. از حضرت (ع) سؤال كردند: «يابن رسولالله چرا بعضى از دندانهاى انسان از بين مىرود و بعضى از آنها عيب نمىكنند؟ آيا در دستگاه خلقت خدا مسألهاى است؟ حضرت فرمودند: خير، ذات اقدس باريتعالى هر چيزى كه مقتضاى طبيعت انسان است، به او مىدهد و عامل عيب و نقصها خود انسان است و هر مشكلى پيش آيد، بر اثر عدم تعادل خود انسان است.
ما انسانها توجه به آداب اسلامى نداريم. مثلاً بعضى افراد مسن را مىبينيم كه هر چه به دستش مىآيد. از غذاهاى چرب گرفته تا شيرينى مىخورد. همينها باعث بيمارى و ناراحتى او مىشود و سكته مىكند. چه بسيار مادرانى كه بر اثر خوردن داروها، بچههاى ناقص به دنيا آوردند. بنابراين همانطور كه در عالم ماديات همه چيز بايد تعادل داشته باشد، در امور معنوى هم بايد تعادل باشد. همانطورى كه براى انسان قوّهء شهوت قرار داده شده اگر از طرف خدا نفس لوّامهاى كه بايد او را باز دارد، قرار داده نمىشد، انسان هلاك مىشد. پس ما داراى اخلاق وجدانى و ملكهء الهى هستيم كه شهوتها را كنترل مىكند. حضرت يوسف فرمود: {/إِنَّ اَلنَّفْسَ لَأَمََّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلاََّ مََا رَحِمَ رَبِّي[1]/} اگر «ما رحم ربى» نبود، خدا مىداند