نام کتاب : BOK29721 نویسنده : 0 جلد : 1 صفحه : 205
را مىآموزد. {/وَ مَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اَللََّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ [1]/} هر كس توكلش بر خدا باشد، خدا او را بس است ادامهء اين آيه اين است كه {/إِنَّ اَللََّهَ بََالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اَللََّهُ لِكُلِّ شَيْءٍ قَدْراً[2]/} نصاب هر چيزى به دست حضرت احديت است كه خداوند آن را به انسان مىرساند. لكن حضرت آخر آيه را نفرموده و شايد مراد حضرت از بيان قسمتى از آيه كل آيه بوده است.
نقش بستن اين آيه در نگين انگشتر براى بعضى خصوصيات مثل حفظ و حفاظت مؤثر است.
78 - بىنيازى
يا اَباذَرْ! يقُولُ اللهُ جَلَّ ثَنائُهُ وَ عِزِّتى وَ جَلالى لا يؤْثِرُ عَبْدى هَواىَ عَلى هَواهُ اِلاّ جَعَلْتُ غِناهُ فى نَفْسِهِ وَ هُمُومَهُ فى آخِرَتِهِ وَضَمِنَت...
اى ابوذر! خداوند فرمود: به عزت و جلالم قسم، هيچ بندهاى نيست كه خواستهء مرا برخواسته خودش مقدم بدارد مگر اينكه غنايش را در خودش قرار مىدهم...
هنگامى كه انسان خواستهء خدا را بر خواستههاى نفسانىاش