- مدرسه فقاهت
- کتابخانه مدرسه فقاهت
- کتابخانه تصویری (اصلی)
- کتابخانه اهل سنت
- کتابخانه تصویری (اهل سنت)
- ویکی فقه
- ویکی پرسش
- مدرسه فقاهت
- کتابخانه مدرسه فقاهت
- کتابخانه تصویری (اصلی)
- کتابخانه اهل سنت
- کتابخانه تصویری (اهل سنت)
- ویکی فقه
- ویکی پرسش
|
||||
| نام کتاب : BOK29721 نویسنده : 0 جلد : 1 صفحه : 207 | ||||
| نخورد. هركس خدا را داشته باشد، همه چيز دارد. چه بسيار شده كه انسان دربارهء كارى فكر كرده به ضررش است امّا خداوند خواسته كه به نفعش باشد، يا دشمن خواسته به آدم ضرر بزند امّا قضيه بر عكس شده و بخودش ضربه زده است. اين دست غيبى حضرت احديت است كه كمك مىكند و همان امداد غيبى است. بنابراين خداوند نمىگذارد چنين بندهاى از نظر روزى در سختى باشد. وَ كَفَفْتُ عَلَيْهِ ضيقَهُ. من تنگى معايش او را كفايت مىكنم. خداوند نمىگذارد در تنگى قرار بگيرد و اگر ناراحتى داشته باشد، خدا مراقب او هست. تعبير «ضيق» تنها به معناى تنگى معايش نيست بلكه جامعتر است و ممكن است كسى از لحاظ مالى خوب باشد امّا از لحاظ اجتماع در شرايط سختى باشد. شاهد بر اين مدعى مثلاً حضرت قمر بنى هاشم (ع) در عاشورا به امام حسين (ع) عرض كرد:{a«ضاق لى الصدر»a} يا بعضى از مخدّرات آنحضرت به ايشان عرصه داشتند{a «ضاق لى الصدر»a} در اينجاست كه خداوند مىفرمايد: من او را كفايت مىكنم و نمىگذارم در فشارهاى اجتماعى قرار بگيرد. او را كمك كرده و آنچنان نجات مىدهم كه خودش نيز متحير بماند. به هر حال شرط همهء اين الطاف و عنايات خدا اين است كه او را اطاعت نموده و خواست او را برخواست خود مقدم بداريم. | ||||
| نام کتاب : BOK29721 نویسنده : 0 جلد : 1 صفحه : 207 | ||||
|
www.eShia.ir