نام کتاب : BOK29721 نویسنده : 0 جلد : 1 صفحه : 264
حضرت آيه شريفهء {/لَنْ تَنََالُوا اَلْبِرَّ حَتََّى تُنْفِقُوا مِمََّا تُحِبُّونَ [1]/} هرگز به حقيقت نيكوكارى نمىرسيد مگر اينكه از آنچه دوست مىداريد در راه خدا انفاق كنيد، را تلاوت كردند؛ اينها چه خانوادهاى بودند و چه مقام و معرفتى داشتند؟ دركش براى ما مشكل است.
انسان دلش نمىآيد لباس نو خود را بدهد بلكه مستعمل را مىدهد. اگر سؤال شود به چه كسى دادى؟ مىگويد: براى خدا به آن فقير و بيچاره دادم. آيا سزاوار است لباس مستعمل و خراب شده را كه ارزش ندارد، در راه خدا بدهى؟ آيا ائمه ما اين كار را مىكردند؟ آيا حضرت سجاد اينگونه عمل مىكرد؟ حضرت وقتى صدقه مىداد، دست خودش را مىبوسيده و مىفرمود: دستم به دست خداى تبارك و تعالى خورده است. كنايه از اينكه دست فقير دست خداى تبارك و تعالى است؛ عملمان تصديقگر قولمان نيست و مبتلا به نفاق هستيم و به آنچه مىگوئيم عمل نمىكنيم.