نام کتاب : BOK29721 نویسنده : 0 جلد : 1 صفحه : 275
داريم كه اگر بندان خدا بدانند كه حرف زدنشان عمل است، اينقدر حرف نمىزنند و عمل را بيشتر مىكنند. حضرت در ذيل آيه شريفه {/مََا يَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلاََّ لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ[1]/} فرمودند: اگر مردم بدانند «بِأَنَّ الْقَولَ عَمَلٌ» عمل را زياد مىكنند و حرف زدن را كم مىكنند. بهترين عملها، ايمان به خداست و بعد كوشش در راه خدا يعنى اول اعتقاد و بعد تلاش، و امكان دارد جهاد، جهاد اصطلاحى نباشد گرچه آنهم يكى از مصاديق است.
عزيزان روحانى! درس بخوانيد و خوب هم بخوانيد. مرحوم حاج شيخ عبدالكريم حائرى رَحمَهُالله فرمود: وقتى ساعت 9 صبح به درس مرحوم ميرزاى شيرازى مىرفتيم تا اذان ظهر طول مىكشيد. خود ما نيز وقتى به درس مرحوم حاج شيخ مرتضى حائرى مىرفتيم، بيشتر از اينها طول مىكشيد.
مگر فقه به اين چيزهاست كه با نيم ساعت و 20 دقيقه تمام شود. بزرگان در گذشته چندين ساعت درسشان طور مىكشيد و شاگردان تا ساعتها بحث مىكردند. وقتى به درس آية الله بروجردى مىرفتيم گاهى اوقات درس يك ساعت و ربع طول مىكشيد و بحث مىشد و شاگردان به آقا آنقدر اشكال مىكردند كه بعضى فكر مىكردند كه شاگردان دارند با آقا دعوا مىكنند.