موجب افزايش روزى مىشود. از جمله اين اعمال، نماز شب است. اگر كسى خدا به او توفيق داد و نماز شب خواند، اگر گفت، از لحاظ روزى در رنج و سختى هستم، قبول نكنيد همانطور كه نماز شب در روزى مؤثر است، معصيت و گناه نيز موجب قطع روزى مىشود.
چه بسا محروميتهاى ما به سبب عملكرد ماست؛ گناهان ما زياد است و متأسفانه بعضى از آنها را ما اصلاً گناه نمىدانيم، اصلاً باور نمىكنيم كه گناهى مرتكب شدهايم و حال آنكه اگر دقت كنيم، مىبينم كه گناه است. كمتر روزى هست كه انسان در آن گناه نكند؛ گناهانى از قبيل غيبت، تهمت، آزار و اذيت. آيا اگر حضرت بقيةالله الاعظم ارواحنا فداه بيايند، اين كيفيت كار را امضا مىكنند؟ اگر اهل علم كه دنبال تكامل خويش است، خداى نكرده گرفتار اين مسائل شود، خيلى ضرر كرده است. اهل علم بايد دنبال اهداف والاى خود باشند و از رسيدن به درجات عالى باز نمانند. حوزه و روحانيت بايد معنويت خود را حفظ كند. در سال 1334 كه به قم آمدم، مرجعيت عامه به دست مرحوم حضرت آية الله العظمى بروجردى رَحمَهُالله بود. معنويت خاصى در حوزه حاكم بود كه انسان لذت مىبرد؛ طلبهها مشغول درس و بحث و مطالعه بودند و جز بحث علمى بحث ديگرى نبود. اساتيد علما و حوزه اگر براى شاگردان خود صحبت كنند و آنها را موعظه كنند، خيلى مفيد است.