يا اَباذَرْ! اِنَّ جِبْرِئيلَ أَتانى بِخَزائِنِ الدُّنْيا عَلى بَغْلَةٍ شَهْباءَ فَقالَ لى يا مُحَمَّدْ هذِهِ خَزائِنُ الدُّنْيا وَلا ينْقُصَكَ مِنْ حَظِّكَ عِنْدَ رَبِّكَ فَقُلْتُ حَبيبى جِبْرِئيلَ لا حاجَةَ لى فيها اِذا شَبِعْتُ شَكَرْتُ رَبّى وَ اِذا جُعْتُ سَئَلْتُهُ.
اى اباذر! جبرئيل امين نزد من آمد در حاليكه سوار بر بغله نورانى بود و فرمود: اين خزائن دنيا است و حظ و بهرهاى كه پيش خداوند دارى كم نمىشود. گفتم اى دوست من! مرا به خزائن دنيا حاجتى نيست، هرگاه سير باشم خدا را شكر مىكنم و هر وقت گرسنه باشم از خدا درخواست مىكنم.
در كربلا و ميدان قتلگاه و آخرين لحظاتى كه حضرت سيدالشهداء (ع) تنها ماند، جبرئيل بر ايشان نازل شد كه اگر بخواهيد همهء اصحاب را برمىگردانيم، بدون آنكه چيزى از مقام شما كم شود. آن حضرت فرمود: چيزى را كه در راه خدا از دست دادهام، پس نمىگيرم. خدا انسان را از لحاظ مال از لحاظ مقام امتحان مىكند. خداوند اولياءالله را نيز امتحان مىكند و بدون امتحان درجات كسى را بالا نمىبرد. چرا خداوند به حضرت زهرا آن مقام را داد؟ به خاطر اين است كه بىبى فاطمه عَليهاالسَّلام در امتحان الهى قبول شد. بعد از آنكه على (ع) زهراعَليهاالسَّلام را در قبر گذاشت و