11-فردى در ماه رمضان روزه گرفته و در بين روز كارى را كه احتمال مىداده مضرّ به روزه باشد انجام داده و بعد از ماه رمضان،فهميده كه مضر نبوده حال روزه او چه حكمى دارد؟
ج-اگر صرفا احتمال مىداده كه مضرّ به روزه است و يقين به مبطليت نداشته،روزه او صحيح است ولى اگر يقين داشته كه اين فعل مبطل روزه است و معذلك انجام داده،بايد اين روزه را قضا كند زيرا نيت روزه از او خارج شده است.
12-كسى كه در حال نماز اخلاط سينهاش به فضاى دهان رسيده و حفظ روزه رمضان متوقف بر باطل كردن نماز باشد،و در صورتى كه وقت نماز هم تنگ باشد آيا نماز را باطل كند يا روزه؟
ج-فرو بردن آن در فرض اضطرار و كمى وقت موجب بطلان روزه نمىشود و لذا نماز را ادامه دهد.
13-شخصى به علت بيمارى قند براى استفاده دارو مقدارى دارو گياهى را در آب حل ميكند پاى خود را در آب فرو ميبرد بعد از نيم ساعت دهان او تلخ ميشود آيا در ماه رمضان روزه باطل است يا نه؟
ج-روزه صحيح است.
14-شخصى نمىداند اذان صبح شده در ماه رمضان وقتى لقمه را در دهان مىگذارد شخصى خبر مىدهد اذان شده لقمه را فرو برده در گلو گير كرده نمىتواند در بياور مجبور شده يك مقدار آب بخورد حال روزه او باطل است و كفاره دارد يا نه؟