است كه دلم براى اين گونه افراد مىسوزد آنگاه پيغمبر فرمود:كه خدا مى فرمايد:و اگرتو اى رسول سختى حال مجرمان را مشاهده كنى هنگامى كه ترسان و هراسانند و هيچ از عذاب آنها فوت و زائل نشود و از مكان نزديكى دستگير شوند.
18-اثر علم بيعمل
{a مَنْ تَعْلَمُ العِلْمَ يُريدُ بِهِ الدُّنْيا وَ آثَرَ عَلَيهِ حَياةَ الدُّنْيا وَ زينَتَها اِسْتَوجَبَ سَخَطَ الله عَلَيهِ وَ كانَ فِي الدَّرْكِ الاَسْفَلِ مِنَ النارِ مَع اليَهُود وَ النَصارى الَّذينَ نَبَذُوا كِتابَ الله تعالى قال الله تعالى a}{/«فَلَمّا جائَهُمْ ما عَرَفُوا كَفَرُوا بِهِ فَلَعْنَةُ اللهِ عَلَىَ الكافِرينَ».[1]/}اگر كسى منظورش از طلب علم كسب دنيا باشد و علم را وسيله رسيدن به دنيا قرار دهد چون دلش مىخواهد وضع زندگى و مالى خوبى داشته باشد دنيا و زينتهاى آن را بر علم مقدم مىدارد اين چنين انسانى مستوجب سخط خداست و استحقاق عذاب خدا را دارد.اگر كسى خطايى كرد مى گويند{a عَذَّبَهُ اللهa}يعنى خدا او را عذاب مى كند ولى در اين جا حضرت رسول(ص) تعبير{a اِستَوجَبَ سَخَطَ الله a}را آورده كأنّه استحقاق عذاب را دارد به عبارت ديگر مى گويند ثواب تفضل است نه استحقاق زيرا استحقاق نوعى طلبكارى است فردى كه علم را وسيله دنياى خود قرار مىدهد مستحق عذاب است و در درك اسفل كه همان پايين ترين مكان از جهنم است جاى دارد و در جهنم با يهود و نصارى محشور مى شود آنهايى كه كتاب خدا را ترك كردند و پشت