در ماه دوم نه روز باشد كه اين زن هم بايد روز اوّل ماه را روز عادت حيض خود قرار دهد.
10-42 - زنى كه عادت وقتيّه دارد، اگر در وقت عادت خود يا دو سه روز پيش از عادت يا دو سه روز بعد از عادت خون ببيند به طورى كه بگويند حيض را جلو يا عقب انداخته، اگرچه آن خون نشانههاى حيض را نداشته باشد، بايد به احكامى كه براى زنهاى حائض گفته شده رفتار نمايد و اگر بعد بفهمد حيض نبوده، مثل آن كه پيش از سه روز پاك شود، بايد عبادتهايى را كه بجا نياورده، قضا نمايد.
10-43 - زنى كه عادت وقتيّه دارد، اگر بيشتر از ده روز خون ببيند ونتواند حيض را به واسطه نشانههاى آن تشخيض دهد، بايد شماره عادت خويشان خود را حيض قرار دهد، چه پدرى باشند چه مادرى، زنده باشند يا مرده، ولى در صورتىمى تواند عادت آنان راحيض خود قرار دهد كه شماره روزهاى حيض همه آنان يك اندازه باشد و اگر شماره روزهاى حيض آنان يك اندازه نباشد، مثلا عادت بعضى پنج روز وعادت بعضى ديگر هفت روز باشد نمىتواند عادت آنان را حيض خود قرار دهد، مگر كسانى كه عادتشان با ديگران فرق دارد به قدرى كم باشند كه در مقابل آنان هيچ حساب شوند، كه در اين صورت بايد عادت بيشتر آنان را حيض خود قرار دهد.
10-44 - زنى كه عادت وقتيّه دارد وشماره عادت خويشان خود را حيض قرار مىدهد، بايد روزى را كه در هر ماه اوّل عادت او بوده، اوّل حيض خود قرار دهد، مثلا زنى كه هر ماه، روز اوّل ماه خون مىديده وگاهى روز هفتم وگاهى روز هشتم پاك مىشده، چنانچه يك ماه