2 - اگر حجّى بر ذمّهى او مستقر شده و وصيّت به حجّ بدوى نيز نكرده است، با دادن حجّ از ميقات و فيش جزء تركهى ميّت مىشود و متعلق به ورثه است و بايد مانند فرض اول، عمل نمايند.
3 - اگر حجّى بر ذمّهى او مستقر است و وصيّت به حجّ بلدى كرده و عمل به وصيّت، موجب اضافه شدن هزينهى ثلث مال ميّت نمىشود، بايد به وصيّت عمل شود. اگر وصيّت، مخصوص فيش باشد، پس ورثه از آن حقّى ندارد و در اين صورت، بودن و نبودن صغير در بين ورثه، تأثيرى در مسأله ندارد.
4 - همين فرض است، در صورتى كه عمل به وصيّت موجب اضافه شدن هزينه از ثلث مال باشد كه بايد نسبت به اضافه، رضايت ورثه را به دست آورد و سهم صغير هم رعايت شود.
5 - همين فرض است ولى وصيّت به خصوص فيش تعلق نگرفته، بايد حجّ با رضايت ورثه و رعايت