نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : سراج، رضا جلد : 1 صفحه : 492
و البته (قرار مىداديم) براى خانههاى آنان درهائى و تختهائى كه بر آنها تكيه كنند (34) و نيز زيورى (يا آرى) و نيست همه اينها مگر برخوردارى زندگانى دنيا و (زندگانى) آخرت نزد پروردگار تو از آن پرهيزكاران است (35) و هر كه چشم بپوشد (و اعراض كند) از ياد كردن خداى بخشنده بر گماريم بر او ديوى كه آن ديو او را همنشين است (36) و بيگمان باز ميدارند ديوان همنشينان خود را از راه و كافران مىپندارند كه ديوان راه يافتگانند (37) تا آنگه كه آن برگشته از ياد خدا بيايد نزد ما گويد اى كاش بودى ميان من و تو دورى ميان خاور و باختر پس بد همنشينى تو (38) و هرگز سود نمىدهد شما را امروز (اين آرزو و تمنا) چون كه شما ستم كرديد براى آنكه شما در عذاب شريك يكديگريد (39) آيا تو مىشنوانى كران را يا راهنمائى مىكنى كوران (كوردلان) را و آنرا كه هست در گمراهى هويدا (40) پس اگر ببريم ترا بجوار رحمت خود بيگمان ما (بعد از تو) از ايشان انتقام كشندهايم (41) يا اگر بنمائيم بتو آن عذابى كه وعده كردهايم بايشان (در زمان حيات تو) البته ما برايشان توانائيم (42) پس چنگ آن به آن چيزى (قرآن) كه وحى شده است بسوى تو زيرا تو بر راهى راست هستى (43) و بىگمان قرآن شرفى است براى تو و گروه تو و بزودى (از قيام به سپاسدارى آن) پرسش شوند (44) و بپرس از كسانى كه فرستادهايم پيش از تو از پيامبران آيا قرار دادهايم جز خداى بخشاينده كه پرستيده شوند (آيا حكم به پرستش بتان كردهايم) (45) و بعزتم سوگند كه البته فرستاديم موسى را با معجزات خود بسوى فرعون و اشراف قومش و گفت البته من فرستاده پروردگار جهانيانم (46) پس آنگه كه آورد موسى به سوى ايشان معجزات ما را ناگاه ايشان از آن معجزات مىخنديدند (47)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : سراج، رضا جلد : 1 صفحه : 492