و آيا اين سحر است يا شما نمىبينيد؟! (15) بدان (دوزخ) وارد شويد (و بسوزيد)! و شكيبا باشيد يا شكيبا نباشيد، براى شما يكسان است؛ كه فقط به آنچه همواره انجام مىداديد مجازات خواهيد شد! (16) در حقيقت پارسايانِ (خود نگهدار) در بوستانها (ى بهشتى) و نعمتهاى فراوان هستند؛ (17) در حالى كه به آنچه پروردگارشان به آنان داده، شادمانند؛ و پروردگارشان آنان را از عذاب دوزخ نگاه داشته است. (18) (به آنها گفته مىشود:) بخوريد و بياشاميد گوارا؛ بخاطر آنچه همواره انجام مىداديد. (19) در حالى كه بر تختهاى صف كشيده تكيه كردهاند، و حوريانى فراخ چشم (و همسرانى سپيد چشم) را به ازدواج آنان در آوردهايم. (20) و كسانى كه ايمان آوردند و نسل آنان در ايمان از آنان پيروى كردند، نسلشان را به آنان ملحق سازيم؛ و از (پاداش) كارشان هيچ چيز نمىكاهيم؛ و هر انسانى در گرو دستاورد (خويش) است. (21) و با ميوه و گوشت از آنچه ميل دارند آنان را مدد مىرسانيم. (22) در آن (بهشت) در مورد جام [پر از شراب] كه نه در آن بيهودگى است و نه گناه، كشمكش مىكنند. (23) و جوان پسرانى كه براى آنان است، بر (گرد) ايشان مىچرخند، چنان كه گويى آنان مرواريد پنهان (در صدف) ند. (24) و برخى آنان به برخى [ديگر] روكرده در حالى كه از يكديگر مىپرسند؛ (25) گويند:» در واقع ما پيش (از اين) در خانوادهمان بيمناك بوديم! (26) و خدا بر ما منّت نهاد و ما را از عذاب سوزان حفظ كرد. (27) در حقيقت ما پيش از (اين)، او را مىخوانديم (و مىپرستيديم، چرا) كه فقط او نيكوكار [و] مهرورز است « (28) پس تذكر ده، كه تو به نعمت (و لطف) پروردگارت، پيشگو و ديوانه نيستى، (29) بلكه مىگويند:» شاعرى است كه (حادثه) مرگ مشكوكى را براى او انتظار مىكشيم! « (30) بگو:» انتظار بكشيد كه من (نيز) با شما از منتظرانم! « (31)