اى كسانى كه ايمان آوردهايد! هنگامى كه با فرستاده (خدا) رازگويى مىكنيد پس پيش (از آن) بخشش صادقانهاى تقديم داريد؛ اين براى شما بهتر و پاك كنندهتر است؛ و اگر نيافتيد پس مسلماً خدا بسيار آمرزنده [و] مهرورز است. (12) آيا بيمناك شديد كه پيش از رازگوييتان بخششهاى صادقانه تقديم داريد؟! پس در اين هنگام كه انجام ندادهايد، و خدا توبه شما را پذيرفت، پس نماز را برپا داريد و [ماليات] زكات را بپردازيد و از خدا و فرستادهاش اطاعت كنيد؛ و خدا به آنچه انجام مىدهيد آگاه است. (13) آيا نظر نكردهاى به كسانى كه با گروهى كه خدا بر آنان خشم كرده دوستى كردند؟! آنان از شما نيستند و (شما) از آنان نيستيد، و به دروغ سوگند ياد مىكنند در حالى كه آنان مىدانند (كه دروغ مىگويند). (14) خدا عذابى شديد براى آنان آماده ساخته است، [چرا] كه بد است آنچه را آنان همواره انجام مىدادند! (15) سوگندهايشان را سپرى قرار دادند و (مردم را) از راه خدا باز داشتند؛ پس براى آنان عذابى خوار كننده است! (16) هرگز اموالشان و فرزندانشان هيچ چيزى [مجازات] خدا را از آنان دفع نخواهد كرد؛ آنان اهل آتشند در حالى كه آنان در آنجا ماندگارند. (17) (يادكن) روزى را كه خدا همه آنان را بر مىانگيزد، و براى او سوگند ياد مىكنند همان گونه كه براى شما سوگند ياد مىكنند؛ و مىپندارند كه آنان بر چيزى (سودمند دست يافته) اند؛ آگاه باشيد كه آنان فقط دروغگويند. (18) شيطان بر آنان مسلّط شده و ياد خدا را از ياد آنان برد؛ آنان حزب شيطانند. آگاه باشيد كه حزب شيطان فقط زيانكارند! (19) در حقيقت كسانى كه با خدا و فرستادهاش بشدّت مخالفت كنند، آنان در (زُمره) خوارترين (افراد) ند. (20) خدا مقرّر داشته كه قطعاً من و فرستادگانم پيروز مىشويم؛ [چرا] كه خدا نيرومندى شكستناپذير است. (21)