و گفتند: يهودى يا مسيحى شويد تا هدايت شده باشيد. بگو: در واقع كيش پاك گرايى ابراهيم كه از مشركان نبود (مايه هدايت است). (135) بگوييد: به خداى يگانه ايمان آورديم و به آنچه بسوى ما فرود آمد و آنچه بسوى ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و اسباب فرود آمد و آنچه به موسى و عيسى رسيد و آنچه به پيامبران از پروردگارشان داده شد، هيچيك از آنان را استثنا نمىكنيم، و ما به او تسليم هستيم. (136) پس اگر ايمان آوردند به همه آنچه شما ايمان آورديد بيقين هدايت يافتهاند، و اگر روى گردانيدند پس جز اين نيست كه آنان در ستيزهاند، در آن صورت خدا بزودى شر آنان را از تو باز دارد و او شنواى داناست. (137) آراستن خدايى است و كيست بهتر از خدا به آراستن؟ و ما پرستنده اوييم. (138) بگو: با ما در باره خدا مجادله مىكنيد حال آنكه او پروردگار ما و پروردگار شماست، و كارهاى ما، ما راست و كارهاى شما، شما راست، و ما پرستشمان را يكسره خاص او كردهايم. (139) يا مىگوييد: ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و اسباب، يهودى يا مسيحى بودند؟ بگو: آيا شما داناتريد يا خدا؟ و ستمكارتر از آنكس كيست كه شهادتى از خدا را كه نزد اوست كتمان كند؟ حال آنكه خدا از آنچه مىكنيد غافل نيست. (140) آن امتى است كه بگذشت، او راست آنچه بدست آورد (و كرد) و شما راست آنچه بدست آورديد، و از شما در باره آنچه مىكردند بازخواست نشود. (141)