و در باره كسانى كه در راه خدا كشته مىشوند مگوييد مردهاند، در واقع زندهاند اما ادراك نمىكنيد. (154) و البته شما را با چيزى از ترس و گرسنگى و كاهش اموال و جانها و ميوهها آزمايش مىكنيم، و شكيبايان را مژده بده، (155) آنانكه چون مصيبتى به ايشان در رسد گويند: بيگمان ما از خداييم و براستى كه بسوى او باز مىگرديم. (156) آنان هستند كه درودها از پروردگارشان و رحمتى بر آنهاست و راه يافته هم ايشانند. (157) بيگمان صفا و مروه از شعائر خداست، پس هر كس حج آن خانه (كعبه) كند يا عمره كند باكى بر او نيست كه بر آن دو طواف كند، و هر كس داوطلبانه كار خيرى كند بيشك خدا سپاس پذيرى داناست. (158) بيگمان كسانى كه آن دلايل روشن و هدايت را كه فرو فرستاديم پس از آنكه آن را براى آدميان در كتاب (آسمانى) بيان نموديم كتمان مىكنند، آنان را خدا لعنت مىكند و هم ايشان را لعنت كنندگان لعنت مى فرستند، (159) مگر كسانى كه توبه آوردند و شايسته كردار شدند و بيان كردند (آنچه را كه قبلا كتمان كرده بودند)، پس اينان را من توبه بپذيرم و منم توبه پذير مهربان. (160) براستى كسانى كه كافر شدند و در حالى كه كافر بودند مردند آنان هستند كه لعنت خدا و فرشتگان و آدميان همگى بر ايشان است، (161) در آن (آتش) ماندگارند و عذاب آنان كاهش نگيرد و نه آنان مهلت يابند. (162) و خداى شما خدايى يگانه است، خدايى جز آن بخشاينده مهربان نيست. (163)