بيگمان در آفرينش آسمانها و زمين و آمد شد شب و روز و كشتيهايى كه در دريا بسوى آدميان در حركت است و آن آبها كه خدا از آسمان فرو باريد تا بوسيله اش زمين را پس از مردنش زنده كرد و در آن از هر گونه جنبندهاى بپراكند و گردش بادها و ابرهايى كه ميان آسمان و زمين مسخر است آيتهاست براى مردمى كه مىانديشند. (164) و از آدميان كسانى هستند كه بجاى خدا همتايانى مىگيرند، آنان را چنان دوست مىدارند كه خدا را بايسته است، و كسانى كه ايمان آوردند عشقى شديدتر به خدا دارند، و اگر كسانى كه ستم كردند عذاب را ببينند دريابند كه نيرو همه از آن خداست و خدا سخت كيفر است، (165) بدان هنگام كه پيروى شدگان از كسانى كه پيروى كردند بيزارى جويند و عذاب را ببينند و هر سبب و پيوندى از ايشان گسيخته باشد، (166) و كسانى كه پيروى كردند گويند: كاش بازگشتى (به دنيا) مىداشتيم تا از آنان بيزارى مىجستيم همانگونه كه آنان اينك از ما بيزارى جستند. بدينسان خدا كارهايشان را بصورت حسرتهايى بر ايشان مىنماياند در حالى كه آنان از آتش بيرون آمدنى نيستند. (167) هان اى آدميان، از آنچه در روى زمين حلال پاكيزه هست بخوريد و از پى گامهاى شيطان مرويد كه او براى شما دشمنى نمايان است، (168) جز اين نيست كه شما را به بدى و فحشاء فرمان مىدهد و به اينكه عليه خدا چيزهايى بگوييد كه نمىدانيد. (169)