پس كسى كه از وصيت كننده بيم آن كرد كه رغبتى (به يكى از ورثه در دادن سهم بيشتر) يا گناهى كند (يا اختصاص مالى به امرى نامشروع) آنگاه ميان آنان (ميراث بران) را بصلاح آورد ديگر گناهى بر او نخواهد بود زيرا كه خدا آمرزندهاى مهربان است. (182) هان اى كسانى كه ايمان آوردند، بر شما روزه مقرر گرديد، چنانكه بر كسانى كه پيش از شما بودند مقرر گرديد تا مگر پرهيزگار شويد، (183) چند روزى معدود، پس هر كه از شما بيمار يا در سفر باشد بايد كه چندى از ديگر روزها روزه بدارد، و بر كسانى كه تحمل آن بر ايشان دشوار باشد به اندازه طعام يك بيچاره بايد فديه بپردازند، پس هر كس داوطلبانه مالى دهد آن برايش بهتر خواهد بود، و اگر روزه بداريد برايتان بهتر است اگر مى دانستيد. (184) ماه رمضان كه در آن قرآن فرود آمد كه هدايت است براى آدميان و دلايل روشنى است از هدايت و فرقان، پس هر كس از شما كه آن ماه را دريافت بايد كه آن را روزه بدارد، و هر كس بيمار يا در سفر بود بايد چندى از ديگرى روزها روزه بدارد. خدا براى شما آسانى مىخواهد و براى شما دشوارى نمى خواهد، و بايد كه شماره (روزهها) را كامل كنيد و بايد كه خدا را به بزرگى ياد كنيد بشكرانه هدايتى كه شما را كرد و باشد كه شما سپاس گزاريد. (185) و چون بندگانم از تو در باره من پرسند بگو كه من نزديكم، دعاى نيايشگر را چون مرا بخواند اجابت مىكنم، پس بايد كه دعوت مرا اجابت كنند و بايد كه به من ايمان آورند باشد كه آنان ره كمال پويند. (186)