در دنيا و آخرت. و از تو در باره يتيمان مىپرسند. بگو: اصلاح كارشان نيكو است و اگر با آنان معاشرت كنيد برادران شمايند و خدا مفسد را از مصلح باز مىشناسد، و اگر خدا مىخواست البته كار را بر شما دشوار مى ساخت، بيگمان خدا مقتدرى حكيم است. (220) و با آنان مشرك ازدواج نكنيد تا ايمان بياورند، و البته كنيزى مؤمن بهتر از آن مشرك است گر چه از او خوشتان بيايد و به مردان مشرك آن ندهيد تا ايمان بياورند. و البته بردهاى مؤمن بهتر از مرد مشرك است گر چه از او خوشتان بيايد. اينان بسوى آتش مىخوانند و خدا بفرمانش بسوى بهشت و آمرزش مىخواند، و آياتش را براى آدميان بيان مىدارد مگر آنان پند گيرند. (221) و از تو در باره حيض مىپرسند. بگو: آن رنجوريى است، از اينرو از آنان بهنگام حيض كناره بگيريد و با آنان نزديكى نكنيد تا زمانى كه پاك شوند. پس چون پاك شدند با آنان از آنجا كه خدا فرمودتان بياميزيد، زيرا خدا توبه كنندگان را دوست مىدارد و پاكى جويان را دوست مى دارد. (222) زنانتان براى شما كشتزارند، پس به كشتزارتان چنانكه خواهيد در آييد و براى خويشتن پس انداز كنيد و از خدا پروا گيريد و بدانيد كه شما ديدار كننده اوييد، و مؤمنان را مژده بده. (223) و خدا را به سوگندهايتان در مياوريد كه نكوكارى كنيد و پرهيزگارى كنيد و ميان آدميان بصلاح و آشتى آوريد، و خدا شنوايى داناست. (224)