52 آنانند كه خداوند لعنتشان كرده است و براى هر كس كه خداوند او را لعنت كند هرگز ياورى نخواهى يافت. 53 آيا ايشان را بهرهاى از فرمانروايى است؟ كه در آن صورت سر سوزنى [1] به كسى (چيزى) نمىدهند. 54 يا اينكه به مردم براى آنچه خداوند به آنان از بخشش خود داده است رشك مىبرند؟ بىگمان ما به خاندان ابراهيم كتاب (آسمانى) و فرزانگى [2] داديم و به آنان فرمانروايى سترگى بخشيديم. 55 پس برخى از آنها به آن ايمان آوردند و برخى از ايشان روى از آن برتافتند و (برافروختن) آتش فروزان را، دوزخ بس. 56 آنان را كه به آيات ما كفر ورزيدند به زودى در آتشى (دردناك) مىافكنيم؛ هرگاه كه پوست تنشان بريان گردد بر آنان پوستهايى تازه [3] جايگزين مىگردانيم تا عذاب را بچشند؛ بىگمان خداوند پيروزمندى فرزانه است. 57 و آنان را كه ايمان آوردهاند و كارهاى شايسته كردهاند در بوستانهايى در خواهيم آورد كه از بن آنها نهرها روان است؛ هماره در آنها جاودانند و در آنها براى آنان همسرانى پاك خواهد بود و آنان را در سايهاى دامنگستر درخواهيم آورد. 58 خداوند به شما فرمان مىدهد كه امانتها را به صاحب آنها باز گردانيد و چون ميان مردم داورى مىكنيد با دادگرى داورى كنيد؛ بىگمان خداوند به كارى نيك اندرزتان مىدهد؛ به راستى خداوند شنوايى بيناست. 59 اى مؤمنان، از خداوند فرمان بريد و از پيامبر و زمامدارانى كه از شمايند [4] فرمانبردارى كنيد و اگر به خداوند و روز بازپسين ايمان داريد، چون در چيزى با هم به ستيز برخاستيد آن را به خداوند و پيامبر بازبريد كه اين بهتر و بازگشت آن نيكوتر است. [1]. در اصل: همچند گودى پشت هسته خرما. [2]. به يادداشت شماره 1 در ص 37 رجوع فرماييد. [3]. در اصل: پوستهايى جز آنها. [4]. اولى الامر: آنان اميران حق و ائمه هدا هستند كه مردم را راهنمايى و به حق داورى مىكنند زيرا جز معصوم نمىتواند در وجوب فرمانبردارى از وى، در رديف خداوند و رسول او قرار گيرد- جوامع الجامع، ج 1 ص 410.