(که نياز به سرپرست داشته باشد) از او برداشته مي‌شود و مي‌تواند ازدواج نمايد و حدود به طور کامل بر او اجرا مي‌گردد و مي‌تواند به نفع خود تقاضاي اجرا کند.

دسته‌ي دوّم: رواياتي است، مبني بر اين‌که معيار در بلوغ دختران، نه سالگي است. ابن ابي عمير اين مضمون را از امام صادق(عليه السلام) نقل مي‌کند: «حدُّ بُلوغِ المَرأةِ تِسعُ سِنِينَ»[1]. هم‌چنين وي مي‌گويد به امام صادق(عليه السلام) عرض کردم، دختر در چه سنّي کودک نيست (بالغ مي‌شود) شش ساله و يا هفت ساله؟ فقال: «لا إبَنةُ تِسعِ لا تُستَصبَي»[2] معيار، سن شش و يا هفت ساله نيست، بلکه در نه سالگي، کودک (غير بالغ) محسوب نمي‌شود.

دسته‌ي سوّم: رواياتي است با اين مضمون که دختر در نه سالگي جايز است (درصورت ازدواج) مدخول بها قرار گيرد. در روايت صحيحة، حلبي از امام صادق(عليه السلام) نقل مي‌کند که فرمود: «اِذَا تَزوَّجَ الرَجُلُ الجَارِيَةَ وَ هِيَ صَغِيرَةَ فَلا يَدخُلُ بِهَا حَتَّي يَأتِيَ لَهَا تِسعُ سِنِينَ»[3]. اگر مردي دختر خود را به نکاح ديگري در آورد، براي شوهر جايز نيست قبل از نه سالگي به او دخول نمايد (همبستر گردد).

ديدگاه‌هاي ديگر در سن بلوغ دختران

1ـ مرحوم فيض کاشاني مي‌گويد: «روايات وارده در تعيين سن بلوغ مختلف است. جمع بين آن‌ها ايجاب مي‌کند بلوغ سنّي، نسبت به تکاليف مختلف, اختلاف داشته باشد, چنان‌که از احاديث وارد شده در مورد روزه به دست مي‌آيد بر دختر قبل از پايان سيزده سالگي روزه واجب نيست، مگر قبل از اين سن، حيض شود. از روايات وارده در مورد حدود، نيز استفاده مي‌شود که در نه سالگي، حدّ بر دختران جاري مي‌شود. هم‌چنين رواياتي در باب وصيت، عتق و... دلالت دارد که از فرد ده ساله اين امور صحيح است».[4] برخي از محقّقين معاصر نيز همين نظريه را پذيرفته‌اند.[5]

[1] . همان،20: 104، باب 45، من ابواب مقدمات النکاح، ح10.

[2] . همان،21: 36، باب 12، من ابواب المتعة، ح2.

[3] . همان،20: 101، باب 45، من ابواب مقدمات النکاح، ح1.

[4] . مفاتيح الشرائع1: 14.

[5] . محمد هادي معرفت به نقل از کتاب بلوغ دختران: 154.