نام کتاب : BOK29721 نویسنده : 0 جلد : 1 صفحه : 129
هُوَ اَحْقَرُ حاقِرٍ لَها.
اى اباذر! انسان فقيه و فهميده مردم را در پيشگاه خداوند مانند حيوان مىداند و هنگاميكه به خويشتن برمىگردد، خود را پستترين آنها مىداند.
اين نهايت تواضع است كه آدم بايد داشته باشد به اينكه مردم را در مقابل خدا كس نبيند و طورى نباشد كه به خاطر مردم، دست از حكم خدا بردارد. او بايد خودش را ضعيفترين مردم حساب كند و براى خودش جايگاهى باز نكند و دنبال منيت نباشد. اين منيت ها از وسوسههاى شيطان است. وقتى خداوند دستور سجده به آدم (ع) را صادر كرد، شيطان سرپيچى نمود و گفت: {/قََالَ أَنَا خَيْرٌ مِنْهُ خَلَقْتَنِي مِنْ نََارٍ وَ خَلَقْتَهُ مِنْ طِينٍ [1]/} من از آدم (ع) بهتر هستم، زيرا من از آتش خلق شدهام ولى آدم از خاك تا اين را گفت، نداى «فَاهْبِطْ» رسيد و شيطان از درگاه خداوند رانده شد. اينكه شيطان مىگويد:«أَنَا خَيْرٌ مِنْهُ » من بهتر هستم بايد «فَاهْبِطْ» بيايد. ما اگر چنين صفتى داشته باشيم و بگوئيم«أَنَا خَيْرٌ مِنْهُ » از بهشت سعادت بيرون مىشويم. خدا مىفرمايد: من بندهاى را كه بگويد:«أَنَا خَيْرٌ» دوست ندارم.
نقل شده كه شخصى درب خانهء على (ع) را زد. حضرت