نام کتاب : BOK29721 نویسنده : 0 جلد : 1 صفحه : 251
مجالس را برگزار مىكنند، خود دوست دارند كه نصيحت شوند و موعظه گردند. پس بنابراين همه محتاج موعظه هستيم.
برادران روحانى! اگر گاهى يك منبرى اشتباهى كرد، اين قدر نكتهسنجى نكنيد، حالا يك اعراب را غلط خوانده، مسخره كردن او كار بسيار بدى است. اگر دلسوز هستيد، بعداً تذكر بدهيد. علم و كمال شما موجب نشود كه خودتان را بىنياز بدانيد. خدا ما را فقير خلق كرده است {/أَنْتُمُ اَلْفُقَرََاءُ إِلَى اَللََّهِ [1]/} هر كارى مىكنيم، باز هم محتاج هستيم. پاى منبرهاى موعظه بنشينيد و اشكى بريزيد و قلب خود را اصلاح كنيد و در راه نشر علوم آل محمد (ص) كوشا باشيد و منبرهاى خود را با ذكر احاديث و آيات قرآن پرمحتوا كنيد. عَبْدُ السَّلامِ بْنِ صالِحِ الهِرَوى قالَ سَمِعْتُ اَبَا الْحَسَنِ الرِّضا (ع) يقُولُ رَحِمَ اللهُ عَبْداً اَحْيى أَمْرَنا فَقُلْتُ لَهُ فَكَيْفَ يحْيى اَمْرَكُمْ قالَ (ع) يتَعَلَّمُ عُلُومَنا وَ يعَلِّمُهَا النّاسَ فَاِنَّ النّاسَ لَوْ عَلِمُوا مَحاسِنَ كَلامِنا لَاِتَّبَعُونا.[2] عبدالسلام مىگويد: از حضرت رضا (ع) شنيدم كه فرمود: خداوند رحمت كند بندهاى را كه امر ما را زنده كند. عرض كردم: يابن رسول الله چگونه امر شما زنده مىگردد؟ فرمود: علوم ما را فرا بگيرند و به مردم بياموزاند و ياد دهند. همانا اگر مردم