خطر بزرگ تهديد مىكند و آن اين است كه نسبت به احكام الله فتواىهاى بىپايه و مدرك بدهيم.
يا اباذَرْ! يطَّلِعُ قَوْمٌ مِنْ اَهْلِ الْجَنَّة اِلى قَوْمٍ مِنْ اَهْلِ النّارِ يقُولُونَ ما اَدْخَلَكُمُ النّارَ وَ قَدْ دَخَلنْا اَلْجَنَّة بِفَضْلِ تَأْديبِكُم وَ تَعْليمِكُم.
گاهى اهل بهشت بر عدهاى از دوزخيان اشراف پيدا مىكنند و به آنها مىگويند چه چيزى شما را داخل جهنم كرده در حاليكه ما از بركت شما به بهشت رفتيم.
فَيَقُولُونَ اِنّا كُنّا نَأْمُرُ بِالْخَيْرِ وَ لا نَفْعَلُهُ.
جواب ميدهند ما امر به خير مىكرديم ولى خودمان انجام نمىداديم.
اين جمله خطاب به ما اهل علم است، ما كه بالاى منبر ديگران را امر به معرف و نهى از منكر مىكنيم مبادا به ما بگويند حضرت آقاى عمامه به سر چرا در آتشى؟ شما به مسائل ياد داديد و شما ما را ادب كرديد حالا چرا خودت در جهنم دارى مىسوزى؟ {/لِمَ تَقُولُونَ مََا لاََ تَفْعَلُونَ `كَبُرَ مَقْتاً عِنْدَ اَللََّهِ أَنْ تَقُولُوا مََا لاََ تَفْعَلُونَ [1]/} چرا كه مىگوييد آنچه را كه عمل نمىكنيد، سنگين و گران است نزد خداوند حاليكه غضب كند بر كسى كه مىگويد و عمل نمىكند. آيه