ديرتر وارد بهشت مىشود. در نزد امام صادق (ع) شخصى گفت: {a اَللّهُمَّ ارْزُقْنا رِزْقاً طيّباً.a} حضرت به ايشان فرمودند: چرا اينطور گفتى؟ هيهات كه رزق طيب را به تو بدهند، الرزق الطيب قوت الانبياء، رزق طيب قوت پيغمبران است مگر قرآن نخواندهاى كه فرمود: {/يََا أَيُّهَا اَلرُّسُلُ كُلُوا مِنَ اَلطَّيِّبََاتِ وَ اِعْمَلُوا صََالِحاً إِنِّي بِمََا تَعْمَلُونَ عَلِيمٌ ،[1]/} يعنى: اى پيغمبران! از رزقهاى طيب بخوريد و كار نيك كنيد كه بدرستى خدا به آنچه كه انجام مىدهيد آگاه است. بعد از امام صادق (ع) قريب به اين مضمون فرمودند: بگوئيد اَللّهُمَّ ارْزُقْنى رِزْقاً لا تُعَذِّبْنى بِهِ يوْمَ الْقِيامَةِ[2] خدايا به من رزقى عطا كن كه فرداى قيامت عذاب نشوم.
فلذا اولياء خدا قوتشان طيب بوده است و همه اهل بهشتند، ولى با اينحال حضرت سليمان بخاطر سلطنتى كه در دنيا داشته و از لذات آن بهرهمند بوده پانصد سال ديرتر از ساير پيغمبران الهى وارد بهشت مىشود. بنابراين هر كس براى خدا در دنيا سختى بيشترى كشيده باشد در آخرت مقامش بالاتر است، و هر كس در اين دنيا در رفاه و آسايش بيشتر باشد در آنجا بهرهء كمترى دارد.
مرحوم آية الله آقاى حاج سيد عبدالكريم لاهيجى رَحمَهُالله از