به طور قاطع گفتم كه خود شما بوديد و شما را به صاحب اين قبر مولا على (ع) بگو قضيه چيست؟ فرمودند: خواهشم اين است كه تا زنده هستم به كسى اين جريان را نگوئى و من به ايشان قول دادم. آنگاه فرمود: گاه گاهى كه در حل مسائل دچار مشكلات مىشوم و احكام براى من پيچيده و سخت مىشود، چارهاى ندارم جز اينكه از امام زمان (ع) استمداد بطلبم، زمانى كه به زيارت مىآيم، مىروم در آن خرابه كه اگر شما برويد و هرچه جستجو كنيد، آنرا پيدا نخواهيد كرد، اول «زيارت جامعه» مىخوانم، بعد اجازه مىخواهم كه آيا اجازه مىدهيد اين مسائل را عنوان كنم؟ وقتى خواندم، اگر آقا اجازه دادند، داخل خرابه مىروم و آقا جواب مىدهند.
اين چه حالتى است كه اين بزرگان دارند؟ و آنها در آخرت چه مقامى دارند. در مدرسهء مرحوم آية الله بروجردى اعلىالله مقامه كه حجره داشتيم، خيلى از بزرگان اين گونه بوودند «بلغوا ما بلغوا» نيمههاى شب مشغول عبادت و راز و نياز بودند. خداوند ان شاءالله به ما اين توفيقات را بدهد.
يا اَباذَرْ! وَالصَّلاةُ عِمادُ الدّينِ وَاللِّسانُ اَكْبَرُ. نماز پايه دين است، و زبان بزرگتر است.
در روايات ديگر اَلصَّلاةُ عَمُودُ الدّينِ آمده است وَالصَّدَقَةُ تَمْحُوا الْخَطيئَةَ وَ اللِّسانُ اَكْبَرُ، صدقه گناه را از بين مىبرد و زبان بزرگتر است وَ الصَّوْمُ جُنَّةٌ مِنَ النّارِ وَاللِّسانُ اَكْبَرُ روزه سپر آتش