هيچ چيز از ايمان به خدا و ترك كردن آنچه كه خدا به ترك آن امر كرده بهتر نيست.
بعضى از انسانها دنيا را وسيله تقرب به خدا قرار دادهاند كه واقعيت خلقت دنيا هم براى اين است. به خلاف عدهاى كه دنيا وسيله فاصله گرفتن آنها از خدا شده است. كسانى كه به دنيا اهميت مىدهند، دوستدار جاه و مقامند و رياست را مىپرستند و براى ثروت اندوزى حريصند و اصلاً خدا را فراموش كردهاند و نمىدانند كه دنيا ملعون است. درس رفتن آنها براى خدا نيست و اينگونه است كه دنيا سبب سقوط آنها مىشود و لكن اگر هدف خدا باشد و همه كارها براى خدا انجام بشود، خيلى عالى است.
آقايان روحانى بايد بدانند كه لقب آنها را روحانى گذاشتهاند يعنى سروكارشان با روح است پس بايد بيشتر به جنبهء معنويات توجه كنند و اگر دنبال ماديات هم هستند، آن هم بايد براى خدا باشد. شركت در درس و بحث و مباحثه و همه كارهايتان براى خدا باشد. برادران روحانى بايد «سالِكِ اِلَى الله» باشند. پس كسى كه سالك الى الله است نبايد دنبال چيزهائيكه خداوند از آنها بدش مىآيد، برود. نبايد دنبال تجملات باشد كه بهترين وضع و زندگى را داشته باشد كه اگر چنين شد هادى مردم بودن و آنها را نصيحت كردن بسيار مشكل است. منظور اين است كه ما بايد مواظب باشيم اگر خدا به ما امكاناتى داد و زعامتى پيدا كرديم و داراى مقام