اباذر ميگويد: عرض كردم: يا رسول الله! زاهدترين مردم كيست؟ و حضرت فرمود: كسى كه قبر را فراموش نكند و خيلى دنبال آرايش نرود و بقاء آخرتى را بر فانيهاى دنيا مقدم دارد و فردا را جزء ايام عمرش حساب نكند؛ زيرا معلوم نيست زنده باشد و خودش را جزء مردگان به حساب آورد.
بعضى فكر مىكنند كه زهد به غذا نخوردن و لباس پاره و يا زبر پوشيدن و نان خشك خوردن است در حالى كه اينطور نيست. بلكه زهد{a «خُذْ بِاَمْرِ اللهِ وَاتْرُكْ ما نَهى»a} است يعنى امر خدا را انجام دهد و نهى خدا را ترك كند. اگر لباس انسان تميز و پاكيزه باشد، چه اشكالى دارد؟ زهد اين است كه به ياد مرگ باشيم كه ياد مرگ بودن انسان را از خيلى كارهاى زشت باز مىدارد كسى كه ياد قبر است، نگران حق الناس و اموال مردم است و پيش خود فكر مىكند، اگر مرگ من برسد، تكليفم با اموالى كه ذر ذمّهء من است چيست بنابراين حواس خود را جمع مىكند. تمام بدبختىهاى انسان به خاطر اين است كه ياد مرگ نيست. چرا انسان فكر آخرت خود نيست؟ چرا به فكر قبر و پوسيدنهاى در قبل نمىباشد؟ به همين علت حضرت فرمود: زاهد كسى است كه قبر را فراموش نكند مطلب ديگر اينكه اگر انسان زينت را در حد آبرو داشته باشد، اشكالى ندارد. شخصى آمد منزل امام صادق (ع) و ديد وضع ظاهرى لباسهاى آقا خوب است. گفت: آقا شما فرزند