1-در ماه رمضان غسل جنابت را فراموش كند و با حال جنابت،يك يا چند روز روزه بگيرد.
2-در ماه رمضان،بدون اينكه تحقيق كند صبح شده يا نه،كارى كند كه روزه را باطل مىكند؛مثلا آب بخورد و بعدا معلوم شود صبح بوده است(بنابر احتياط واجب)
3-كسى بگويد:صبح نشده و روزهدار با اعتماد به گفته او،كارى كند كه روزه را باطل مىكند و بعدا معلوم شود صبح بوده است.
4-روزههايى كه به سبب سفر،باطل شده است.
5-روزههاى ايام حيض و نفاس بانوان.
6-بر اثر ندانستن مسئله،مبطلى انجام داده ولى نمىتوانسته مسئله را ياد بگيرد،يا اصلا متوجه نبوده.
7-به سبب بيمارى روزه نگيرد و بيماريش پس از ماه رمضان برطرف شود.
8-براى خنك شدن يا بىجهت آب در دهان برگرداند و بىاختيار فرو رود.
^ در موارد زير فقط بايد براى هر يك روز،يك مُد طعام به فقير داده شود ولى قضا و كفاره ندارد:
1-كسى كه به سبب پيرى،روزه گرفتن برايش مشتقت دارد و بعد از رمضان نيز نمىتواند قضاى آن را به جاى آورد.
2-مرضى دارد كه زياد تشنه مىشود و روزه گرفتن برايش مشتق دارد ولى اگر بعد از ماه رمضان بتواند قضاى آن را به جاى آورد بنابر احتياط واجب بايد به جا آورد.