مسافرى كه بايد نمازهاى چهار ركعتى را در سفر،دو ركعت بخواند،نبايد در آن سفر روزه بگيرد ولى بايد قضاى آن را به جا آورد و مسافرى كه نمازش را تمام مىخواند؛مثل كسى كه شغل او سفر است،بايد در سفر روزه بگيرد.
حكم روزه مسافر:
^ به سفر رفتن (آغاز سفر)
1-قبل از ظهر به مسافرت مىرود------وقتى به حد ترخص رسيد روزهاش باطل مىشود و اگر قبل از آن روزه را باطل كند،بايد كفاره بدهد.
2-بعد از ظهر به مسافرت مىرود-----روزهاش صحيح است و نبايد آن را باطل كند.
^ از سفر برگشتن(پايان سفر)
1-قبل از ظهر به وطن يا جايى كه بنا دارد ده روز بماند برسد:
الف) كارى كه روزه را باطل مىكند انجام نداده است-----بايد نيت روزه كرده و روزه ان روز را تمام كند و صحيح است.
ب) كارى كه روزه را باطل كند انجام داده است-----روزه آن روز بر او واجب نيست و بايد قضاى آن را به جا آورد.
2-بعد از ظهر برسد------روزهاش باطل است و بايد قضاى آن را به جا آورد.