{a يَابْنَ مَسعُود عَلَيكَ بِخَشْيَةِ اللهِ وَ اَداءِ الفَرائِض فَاِنَّهُ يَقُولُ a}{/«هُوَ اَهلُ التَّقْوي وَ اَهْلُ الْمَغْفِرَةِ»[1]/}از خدا بترس و واجبات الهى را به جاى آور زيرا كه ذات اقدس الهى شايستگى دارد كه انسان از او بترسد و مراقب خود باشد.وجود مقدس مولا على(عليه السلام) با آن مقام و جلالت و آن همه عبادت چرا از خدا مىترسيد.ائمه ما كه اصلاً نيت گناه را هم نمى كردند تا چه رسد به اين كه مرتكب آن شوند پس چرا خوف الهى را در دل داشتند به خاطر اين است كه آنها به خداوند بسيار علاقمند بودند و خدا را شايسته عبادت و خشيت مىدانستند پس مواظبت مىكردند.
{a وَ يَقُول a}{/«رَضِي اللهُ عَنْهُم وَ رَضُوا عَنهُ[2]ذلِكَ لِمَنْ خَشِي رَبَّهُ»/}اين دسته افرادى هستند كه خدا ازآنها راضى و آنها هم از خدا راضى هستند.
{/«ياَاَيَّتُهَا النَّفْسُ المُطْمَئِنَّةُ»[3]«اِرْجِعي اِلي رَبِّكِ راضِيَةً مَرْضِيَّةً»[4]«فَادْخُلي في عِبادي»[5]«وَ ادْخُلي جَنَّتي»[6]/}اى نفس مطمئنه بياد خدا بسوى خدايت برگرد كه او از تو خشنود و تو از او راضى هستى.داخل بندگان من شو و وارد بهشت من شويد.در اين كه ما عملى