گاهى ذكر نمى كند اگر پاداش عمل را ذكر كند پس همان است كه بيان كرده و اگر ذكر نكند براى اين است كه{a لِيَذْهَبَ ذِهْنُ السامِع كُلَّ مَذْهَبٍ a}يعنى تا ذهن شنونده هر پاداش يا كيفرى را تصوركند.در آيه فوق خدا فرمود:{a وَ لَسَوْفَ يَرْضى a}خدا بنده اى را كه براى او قدم بردارد و كار كند پاداش مىدهد و راضى مى كند حالا چه پاداشى خواهد داد معلوم نيست و چقدر خواهد داد باز مشخص نمى باشد.انبياء عظام و ائمه اطهار(عليه السلام) هميشه دنبال رضوان الهى بودند.پس شما عزيزان اهل علم كه مىخواهيد رهبر مردم شويد اگر دلتان به حال مردم بسوزد و تلاش كنيد بيچاره اى را نجات دهيد و جماعتى را بهشتى كنيد خدا شما را بيشتر دوست دارد اما خدا نكند نيت آدم از درس و منبر و رهبريت جامعه چيزى ديگر باشد،امام جماعت شود براى ماديات،همان مى شود كه پيغمبراكرم(ص) فرمودند:خداوند بركت را از او مىگيرد.
پيغمبراسلام(ص) كه اشرف كائنات هستند چقدر براى هدايت مردم زحمت مىكشيدند،هيچ پيغمبرى مثل رسول الله(ص) دلسوز مردم نبوده است يعنى آن حضرت در دلسوزى براى مردم اشرف پيامبران هستند.شما نيز چنين باشيد كه رضايت خدا درآن باشد.
ممكن است دليل{/«ابتِغاءَ وَجهِ رَبِّهِ الاَعْلى وَ لَسَوْفَ يَرضى»[1]/}باشد،يعنى آن قدر خدا خدا مى كند تا خدا از او راضى باشد و رضوان خدا را بدست آورد.