به هرحال وقتى رفتيم من از خجالت سرم را بالا نمى كردم.رسم آقاى بروجردى اين بود كه طلاب درس خوان و زحمتكش را دوست مىداشت و تقويت مىكرد بعد از آن كه آن شخص وجوهات خود را پرداخت كرد.آقا خواست مبلغى را به عنوان مساعده به من بدهند.عرض كردم نيازى ندارم آقا فرمود:امر مىكنم كه بگيريد و چون مرجع تقليد من بودند گفتم چشم.يا زمانى كه وجوهات به محضر امام خمينى(رحمه الله) مىبرديم.وقتى ايشان مىخواستند به ما چيزى بدهند نمى گرفتيم.مى فرمود چرا؟عرض مىكرديم فعلا احتياج نداريم.بعد از مدتى يك شب زنگ حياط به صدا درآمد ديدم شخصى از طرف مرحوم امام(رحمه الله) مبلغى را آورده و مى گويد:امام فرمودهاند:اين را رد نكنيد و لو آن كه مبلغ را به شاگردانت بدهيد و روز بعد كه به درس آمدم به عزيزان و شاگردان گفتم از طرف امام عنايتى رسيده دعايش را به جان امام كنيد.بنابراين روحيه ايمانى طلبه آن قدر بايد قوى باشد كه كوچك ترين چشم داشتى به امانت مردم نداشته باشد زيرا شما بايد الگوى مردم باشيد.
{/«وَ لَقَدْ كانَ لَكُمْ في رَسُولِ اللهِ اُسْوَةٌ حَسَنَةٌ»[1]/}شما مىخواهيد به مردم بگوييد ايها الناس ما را ببينيد و دينتان را از ما ياد بگيريد.پس همهى رفتار و كردار و گفتار شما بايد نمونه باشد.برادران عزيز لحظه به لحظه امتحان مىشويد خيلى مواظب باشيد كه دنيا شما را فريب ندهد.
حضرت رسول(ص) فرمودند:«وَالذَّهَبَ وَ الفِضَّةَ وَ الْخَيْلِ