10-13 - چند چيز بر حائض حرام است: اوّل عبادتهايى كه مانند نماز بايد با وضو ياتيمّم بجا آورده شود ولى بجا آوردن عبادت هايى كه وضو و غسل و تيمّم براى آنها لازم نيست، مانند نماز ميّت مانعى ندارد، دوم تمام چيزهائى كه بر جنب حرام و در احكام جنابت گفته شد، سوم جماع كردن در فرج، كه هم براى مرد حرام است و هم براى زن، اگرچه به مقدار ختنهگاه داخل شود ومنى هم بيرون نيايد، بلكه احتياط واجب آن است كه مقدار كمتر از ختنهگاه را هم داخل نكند و جواز وطى در دُبُر (عقب) زن حائض محلّ اشكال است.
10-14 - جماع كردن در روزهايى هم كه حيض زن قطعى نيست ولى شرعاً بايد براى خود حيض قرار دهد حرام است، پس زنى كه بيشتر از ده روز خون مىبيند و بايد به دستورى كه بعداً گفته مىشود روزهاى عادت خويشان خود را حيض قرار دهد، شوهرش نمىتواند در آن روزها با او نزديكى نمايد.
10-15 - اگر شماره روزهاى حيض زن به سه قسمت تقسيم شود و مرد در قسمت اوّل آن با زن خود در قُبُل (جلو) جماع كند، بنابر احتياط مستحبّ هيجده نخود طلا كفّاره به فقير بدهد و اگر در قسمت دوم جماع كند، نه نخود و اگر در قسمت سوم جماع كند، بايد چهار نخود ونيم بدهد، مثلا زنى كه شش روز خون حيض مىبيند، اگر شوهرش در شب يا روز اوّل و دوم با او جماع كند، بايد هيجده نخود طلا بدهد و در شب يا روز سوم وچهارم نه نخود و در شب يا روز پنجم وششم بايد چهار نخود ونيم بدهد.