نام کتاب : BOK36845 نویسنده : 0 جلد : 1 صفحه : 143
در اين روايتى كه مىخواهم خدمتتان عرض كنم، يك سلسله امورى را حضرت(ص) به اميرالمؤمنين(ع) بيان فرمودهاند از نظر دنيا و آخرت، جامع است. گرچه در روايت به«كراهت» تعبير شده است امّا اين كراهت كه در روايت آمده - طبق آنچه كه آقايان بزرگان مىفرمايند - همه جا به معناى كراهت اصطلاحى نيست. كراهت كه در بعضى جاها آمده است يك معناى جامعى دارد يعنى كارى كه خدا دوست ندارد و نبايد انجام بگيرد.
توضيح مطلب اين است كه گاهى خدا دوست ندارد عملى انجام گيرد و مكروه است يعنى حرمت دارد و لذا كراهت به صورت حرمت است يعنى خداوند دوست ندارد و براى انجام آن عقوبت در نظر مىگيرد پس حرام است و در صورت انجام دادنش عقوبت نيز دارد امّا يك موقع كراهتى كه آمده در حدّى نيست كه مستلزم عقوبت باشد و فقط آثار سوء بر انسان دارد. در اين صورت، به معناى حرام بودن نيست؛ فلذا اين عبارات گاهى در بعضى موارد كراهت حرام است و در بعضى بخشها كراهت متعارف است.
حضرت(ص) به اميرالمؤمنين(ع) مىفرمايد:
«يَا عَلِيُّ، كَرِهَ اللَّهُ لِاُمَّتِيَ الْعَبَثَ فِي الصَّلَاةِ» خدا براى امّت من، بازى كردن در نماز را بد دانسته است. چقدر زشت است كه انسان هنگام عبادت، مشغول بازى شود. بعضى ها در حال نماز توجّه ندارند يا با سر و صورتشان يا با ريششان دائماً بازى مىكنند و يا بدنشان را مىخارانند و حركتهايى انجام مىدهند كه نشان مىدهد هيچ توجّهى به نماز ندارند. حضرت(ص) مىفرمايد: وقتى براى نماز
نام کتاب : BOK36845 نویسنده : 0 جلد : 1 صفحه : 143