و (مشركان) بين او (خدا) و بين جنها نسبت (خويشاوندى) قراردادند، و بيقين جنها مىدانند كه قطعاً آنان (براى عذاب) احضار شدگانند. (158) منزّه است خدا از آنچه (اورا) وصف مى كنند، (159) مگر بندگان خالص شده خدا. (160) و شما و آنچه را پرستش مى كنيد، (161) شما براساس آن گمراه كننده (كسى) نيستيد، (162) مگر كسى كه او در دوزخ وارد شود (و بسوزد). (163) و هيچ يك از ما نيست جز آنكه جايگاه معيّنى دارد؛ (164) و قطعاً فقط ما (براى اطاعت) صف كشيدهايم؛ (165) و فقط ما تسبيح گوييم. (166) و مسلماً همواره مىگفتند: (167) » اگر (بر فرض) يادى (از كتابهاى) پيشينيان نزد ما بود، (168) بيقين، ما بندگان خالص شده خدا بوديم. « (169) و [لى] بدان كفر ورزيدند، و در آينده خواهند دانست. (170) و بيقين سخن (سنت گونه) ما در مورد بندگان فرستاده شده ما از پيش (مقرر شده) است. (171) كه قطعاً تنها آنان يارى شدگانند، (172) و مسلماً فقط لشكر ما پيروزند. (173) پس تا زمان [معيّنى] از آنان روى برتاب. (174) و آنان را بنگر پس در آينده خواهند ديد! (175) و آيا آنان به عذاب ما شتاب مىورزند؟! (176) و [لى] هنگامى كه (عذاب) در آستانه (خانهها) يشان فرود آيد، پس صبحگاهِ هشدار دادهشدگان، بد است! (177) و تا زمان [معيّنى] از آنان روى برتاب. (178) و بنگر پس در آينده خواهند ديد. (179) پروردگار تو، (همان) پروردگار شكست ناپذير، منزّه است از آنچه (مشركان) وصف مىكنند. (180) و سلام بر فرستاده شدگان (خدا)! (181) و ستايش مخصوص خدايى است كه پروردگار جهانيان است. (182)