مسلماً ما اينگونه نيكوكاران را پاداش مىدهيم. (131) [چرا] كه او از بندگان مؤمن ماست. (132) و قطعاً لوط از فرستاده شدگان (خدا) بود، (133) آنگاه كه او و خانوادهاش همگى را نجات داديم، (134) مگر پيرزنى كه در ميان بازماندگان (در عذاب) بود. (135) سپس ديگران را درهم كوبيديم! (136) و قطعاً شما صبحگاهان و شبانگاه برآنان مىگذريد، (137) پس آيا خردورزى نمىكنيد؟! (138) و قطعاً يونس از فرستادگان (خدا) بود. (139) آنگاه كه به سوى كشتى انباشته (از كالا و مردم) بگريخت؛ (140) و با آنان قرعه افكند و (قرعه به نام او افتاد و) از ساقط شدگان (به دريا) شد. (141) و ماهى (بزرگى) او را بلعيد، در حالى كه او سزاوار سرزنش بود؛ (142) و اگر او از تسبيح كنندگان نبود، (143) حتماً تا روزى كه (مردم) برانگيخته مىشوند در شكم آن (ماهى) درنگ مىكرد! (144) پس اورا به كرانه خشكى افكنديم در حالى كه او بيمار بود؛ (145) و بر فراز او گياهى از (نوع) كدو برويانديم. (146) و او را به سوى صد هزار (نفر) يا بيشتر فرستاديم؛ (147) و ايمان آوردند، و تا زمان (مرگ) بهرهمندشان ساختيم. (148) و از آن (مشرك) ان بپرس:» آيا فقط دختران براى پروردگار توست و فقط پسران براى آنان است؟! (149) يا فرشتگان را ماده آفريديم در حالى كه آنان گواه بودند؟! « (150) آگاه باشيد كه آنان قطعاً براثر دروغ بزرگشان مىگويند: (151) » خدا فرزند آورده. «در حالى كه آنان مسلماً دروغگويند. (152) آيا دختران را بر پسران برگزيده است؟! (153) شما را چه شده؟! چگونه داورى مى كنيد؟! (154) آيا (غافليد) و متذكّر نمىشويد؟! (155) بلكه آيا دليل آشكارى براى شماست؟ (156) پس كتابتان را بياوريد اگر راست گوييد! (157)