پروردگار آسمان ها و زمين و آنچه ميان آن دو، شكستناپذير بسيار آمرزنده است. « (66) بگو:» آن خبرى بسيار بزرگ است، (67) كه شما از آن رويگردانيد! (68) براى من هيچ علمى به جمع (عالم) بالاترنيست، هنگامى كه كشمكش مىكنند. (69) به سوى من وحى نمىشود جز اينكه من هشدارگرى روشنگرم. « (70) (يادكن) هنگامى را كه پروردگارت به فرشتگان گفت:» در واقع من آفريننده بشرى از گِل هستم؛ (71) و هنگامى كه اورا مرتب نمودم و از روح خود در او دميدم، پس براى او سجدهكنان درافتيد. « (72) و فرشتگان همه آنها، دستجمعى سجده كردند، (73) جز ابليس كه تكبّر ورزيد، در حالى كه از كافران بود. (74) (خدا) گفت:» اى ابليس! چه چيز تو را بازداشت كه بر چيزى كه با دستان (قدرت) م آفريدم، سجده كنى؟! آيا تكبّر ورزيدى يا از برترى جويان بودى؟! « (75) گفت:» من از او بهترم؛ مرا از آتش آفريدى و او را از گِل آفريدى. « (76) (خدا) فرمود:» از آن [مقام فرشتگان] بيرون شو، چرا كه تو رانده شدهاى. (77) و در واقع تا روز جزا لعنت من برتوست! « (78) (ابليس) گفت:» پروردگارا، پس مرا تا روزى كه (مردم) برانگيخته خواهند شد مهلت ده. « (79) (خدا) فرمود:» پس در واقع تو از مهلت داده شدگانى، (80) تا روز زمان معلوم. « (81) (ابليس) گفت:» پس به عزّتت سوگند، كه حتماً همه آنان را مى فريبم! (82) مگر بندگانِ خالص شده تو، از ميان آنان. « (83) (خدا) فرمود:» پس حق (از من است) و فقط حق مىگويم. (84) حتماً جهنّم را از تو و همه كسانى از آنان كه از تو پيروى كند پر مى كنم! « (85) (اى پيامبر!) بگو:» از شما هيچ پاداشى بر اين (قرآن و رسالت) نمى طلبم، و من از ظاهر سازان (رياكار) نيستم. « (86) اين (قرآن) جز ياد آورى براى جهانيان نيست؛ (87)