و آيا ندانستند كه خدا» روزى «را براى هر كس بخواهد (و شايسته بداند) گسترده سازد، و تنگ گرداند؟! قطعاً در آن [ها] نشانههايى است براى گروهى كه ايمان مىآورند. (52) بگو:» اى بندگان من كه در مورد خودتان زياده روى كردهايد، از رحمت خدا نااميد نشويد، [چرا] كه خدا تمام آثار (گناهان) را مى آمرزد؛ كه تنها او بسيار آمرزنده [و] مهرورز است. (53) و به سوى پروردگارتان بازگرديد و تسليم او شويد، پيش از آنكه عذاب به سراغ شما آيد، سپس يارى نخواهيد شد. (54) و از نيكوترين چيزى كه از جانب پروردگارتان به سوى شما فرو فرستاده شده پيروى كنيد، پيش از آنكه ناگهان عذاب به سراغ شما آيد در حالى كه شما (با درك حسى) متوجه نمىشويد! « (55) (اينها بخاطر آن است كه) مبادا شخصى (روز رستاخيز) بگويد:» اى افسوس بر من كه در جانب (دستورات) خدا كوتاهى كردم، و در واقع (من) از ريشخند كنندگان بودم! « (56) يا بگويد:» اگر (بر فرض) خدا مرا راهنمايى مىكرد، حتماً از پارسايان (خودنگهدار) مىبودم. « (57) يا هنگامى كه عذاب را مىبيند بگويد:» كاش براى من بازگشتى [به دنيا] بود، تا از نيكوكاران مىشدم! « (58) آرى، بيقين نشانههاى من به سراغ تو آمد، و [لى] آنها را دروغ انگاشتى، و تكبّر ورزيدى و از كافران بودى. (59) و روز رستاخيز كسانى را كه بر خدا دروغ بستند مىبينى در حالى كه چهرههايشان سياه است؛ آيا در جهنّم جايگاهى براى متكبّران نيست؟! (60)