40- سورة غافر به نام خداى گسترده مهرِ مهرورز حاميم. (1) فرو فرستادن كتاب (قرآن) از جانب خداى شكستناپذير داناست. (2) (همان) آمرزنده پيامد (گناه) و پذيرنده توبه، سخت كيفر، سرمايهدار، هيچ معبودى جز او نيست؛ فرجام (همه) فقط به سوى اوست. (3) در آيات خدا جز كسانى كه كفر ورزيدند مجادله نمىكنند؛ پس رفت و آمد آنان در شهرها تو را نفريبد! (4) پيش از آن (كافر) ان قوم نوح و حزبهايى كه بعد از ايشان بودند (پيامبران را) تكذيب كردند؛ و هر امّتى نسبت به فرستادهشان (سوء) قصد كردند، تا او را بگيرند، و به (سخنان) باطل مجادله كردند تا بوسيله آن حق را بلغزانند؛ و (لى) آنان را گرفتار (مجازات) كردم، پس كيفر (من) چگونه بود؟! (5) و اينگونه سخن پروردگارت بر كسانى كه كفر ورزيدند، به حقيقت پيوست، كه آنان اهل آتشند. (6) كسانى كه تخت (جهاندارى و تدبير هستى) را بر دوش مىكشند و كسانى كه اطراف آن هستند با ستايش پروردگارشان تسبيح مىگويند و به او ايمان مىآورند، و براى كسانى كه ايمان آوردهاند طلب آمرزش مىكنند (و مىگويند: اى) پروردگار ما! رحمت و علم تو بر همه چيز گسترده است؛ پس كسانى را كه توبه كردند و راه تو را پيروى كردند بيامرز و آنان را از عذاب دوزخ حفظ كن! (7) اى پروردگار ما! آنان را در بوستانهاى (ويژه بهشتِ) ماندگارى كه به آنان وعده دادهاى، وارد كن؛ (و نيز) كسانى از پدرانشان و همسرانشان و نسل آنان كه شايستهاند (را به بهشت وارد كن)؛ [چرا] كه تنها تو شكستناپذير [و] فرزانهاى. (8) و آنان را از بدىها نگاه دار، در آن روز (رستاخيز) هر كس را از بدىها نگاه دارى، پس بيقين بر او رحمت آوردهاى؛ و تنها آن كاميابى بزرگ است. (9) در حقيقت كسانى كه كفر ورزيدند (روز رستاخيز) ندا داده مىشوند كه حتماً خشم خدا از كينه شما نسبت به خودتان بزرگتر است. هنگامى كه به سوى ايمان فراخوانده شديد و [لى] كفر ورزيديد. (10) (كافران) گويند:» [اى] پروردگار ما! ما را دو بار ميراندى و دو بار زنده كردى؛ و به گناهانمان اعتراف كرديم؛ پس آيا هيچ راهى براى خارج شدن (از دوزخ) وجود دارد؟ « (11)