اين بخاطر آن است كه وقتى خدا به يگانگى خوانده مىشد كفر مىورزيديد، و اگر براى او شريك قرار داده مىشد (به آن شريك) ايمان مىآورديد؛ پس داورى براى خداى بلند مرتبه بزرگ است. (12) او كسى است كه نشانههايش را به شما مىنمايد، و از آسمان براى شما» روزى «فرو مىفرستد؛ و جز كسى كه (به سوى خدا) باز مىگردد متذكّر نمىشود. (13) پس خدا را در حالى كه دين (خود) را براى او خالص گردانيدهايد، بخوانيد؛ و گرچه كافران ناخشنود باشند. (14) (خدا) بالا برنده رتبههاى (مردم و) صاحب تخت (جهاندارى و تدبير هستى) است، روح (وحى) را از فرمان خويش بر هر كس از بندگانش كه بخواهد القا مىكند، تا (مردم را) نسبت به روز ملاقات (رستاخيز) هشدار دهد. (15) (همان) روزى كه آنان آشكار مىشوند [و] هيچ چيز از آنان بر خدا پنهان نخواهد ماند؛ (و گفته مىشود:) امروز فرمانروايى فقط از آن كيست؟ (و پاسخ آيد كه) تنها از آن خداى يگانه چيره است. (16) امروز هر شخصى در برابر آنچه كسب كرده است پاداش داده مىشود؛ امروز هيچ ظلمى نيست؛ كه خدا حسابرسى سريع است. (17) و آنان را نسبت به روز نزديك (رستاخيز) هشدارده، هنگامى كه دلها (و جانها) نزد گلوگاهها (رسد.) در حالى كه فروبرندگان خشم (خويش) اند؛ براى ستمكاران هيچ (دوست) گرم نزديك و شفاعتگرى كه (سخنش) اطاعت شود، نيست. (18) (خدا) چشمهاى خيانتكار و آنچه را سينهها پنهان مىدارند، مىداند. (19) و خدا به حق داورى مىكند، و جز او كسانى (از معبودان) را كه مىخوانند در مورد هيچ چيزى داورى نمىكنند؛ (چرا) كه تنها خدا شنوا [و] بيناى (حقيقى) است. (20)