و كسى كه ايمان آورده بود، گفت:» اى قوم [من] در حقيقت من بر شما از (روزى) همانند روز (عذاب) حزبها مىترسم. (30) همچون شيوه قوم نوح و عاد و ثمود و كسانى كه بعد از آنان بودند؛ و خدا هيچ ستمى را براى بندگان نمىخواهد. (31) و اى قوم [من]! در حقيقت من بر شما از روز فرياد خواهى (رستاخيز) مىترسم. (32) (همان) روزى كه پشت كرده روى برمىتابيد؛ در حالى كه هيچ نگهدارندهاى از جانب خدا براى شما نيست؛ و خدا هر كس را (بخاطر اعمالش) در گمراهى وانهد، پس هيچ راهنمايى نخواهد داشت. (33) و بطور قطع پيش از اين، يوسف دليلهاى روشن (معجزه آسا) براى شما آورد، و پيوسته در مورد آنچه كه آن را براى شما آورد در شك بوديد؛ تا هنگامى كه مُرد، گفتيد:» خدا بعد از او هيچ فرستادهاى بر نمىانگيزد! «اينگونه خدا هر كسى را كه او اسرافكار [و] ترديد كننده بدگمان است، گمراه مىسازد. « (34) (همان) كسانى كه در باره آيات خدا، بدون دليلى كه براى شان آمده باشد، مجادله مىكنند؛ نزد خدا و نزد كسانى كه ايمان آوردهاند، خشم (اين كار) بزرگ است؛ اينگونه خدا بر هر دل متكبّر زورگوى مُهر مىنهد. (35) فرعون گفت:» اى هامان! براى من قصرى بلند بناكن، تا شايد من به وسايلى دست يابم، (36) (همان) وسايل (صعود به) آسمانها، تا از معبود موسى اطلاع يابم؛ و در حقيقت من گمان مىكنم كه او دروغگوست. «و اينگونه براى فرعون بدى كردارش آراسته شده بود، و از راه (راست) بازداشته شد؛ و نيرنگ فرعون جز در زيان و هلاكت (او) نبود. (37)