و كسى كه ايمان آورده بود گفت:» اى قوم [من، از من] پيروى كنيد تا شما را به راه هدايت رهنمون شوم. (38) اى قوم [من]! اين زندگى پست (دنيا)، تنها كالايى است؛ و در حقيقت فقط آخرت سراى پايدار است. (39) هر كس (كار) بدى انجام دهد، پس جز همانند آن كيفر نخواهد شد؛ و هر كس از مرد يا زن، (كار) شايستهاى انجام دهد، در حالى كه او مؤمن است، پس آنان داخل بهشت مىشوند در حالى كه در آنجا بى شمار» روزى «داده مىشوند. (40) اى قوم [من]! مرا چه شده كه شما را به سوى نجات فرا مىخوانم، و (شما) مرا به سوى آتش فرا مىخوانيد؟! (41) مرا فرا مىخوانيد تا به خدا كفر ورزم، و چيزى را كه به او هيچ دانشى ندارم همتاى او قرار دهم، در حالى كه من شما را به سوى شكست ناپذير بسيار آمرزنده فرا مىخوانم! (42) قطعاً آنچه مرا به سوى آن مىخوانيد، هيچ فراخوانى در دنيا و آخرت ندارد. و حتماً بازگشت ما به سوى خداست؛ و مسلماً اسرافكاران فقط اهل آتشند. (43) و بزودى آنچه را به شما مىگويم به ياد خواهيد آورد! و كارم را به خدا وا مىگذارم كه خدا نسبت به بندگانش بيناست. « (44)