هنگامى كه غُلها و زنجيرها در گردنهاى آنان قرار گرفته، در حالى كه آنان در آب سوزان كشيده مىشوند؛ (71) سپس در آتش، شعله ور مىشوند! (72) سپس به آنان گفته مىشود:» كجايند آنچه را جز خدا، همواره شريك (او) قرار مىداديد؟! « (73) گويند:» (آنان) از (نظر) ما گم شدند؛ بلكه هرگز پيش از اين چيزى را پرستش نمىكرديم! «اينگونه خدا كافران را در گمراهى وا مىنهد. (74) آن (عذاب) بخاطر آن است كه به ناحق همواره در زمين شادمانى مىكرديد و پيوسته سرمستى و تكبّر مىورزيديد. (75) (به كافران گفته مىشود:) از درهاى جهنّم وارد شويد در حالى كه در آنجا ماندگاريد؛ و جايگاه متكبران چه بد است! (76) پس شكيبا باش كه وعده خدا حق است؛ و اگر پارهاى از آنچه (از مجازاتها) كه به آنان وعده مىدهيم به تو بنمايانيم، يا (قبل از عذاب آنان، جان) تو را كامل بگيريم، پس فقط به سوى ما، بازگردانده مىشوند. (77) و بيقين بيش از تو فرستادگانى را فرستاديم؛ برخى از آنان كسانى هستند كه (سرگذشت آنان را) بر تو حكايت كرديم، و برخى از آنان كسانى هستند كه (سرگذشتشان را) بر تو حكايت نكرديم، و براى هيچ فرستادهاى سزاوار نيست (و حق ندارد) كه نشانه (معجزه آسايى) را جز به رخصت خدا بياورد. و هنگامى كه فرمان خدا رسد به حق داورى شود، و در آنجا باطل گرايان زيان مىكنند. (78) خدا كسى است كه دامها را براى شما قرار داد تا (بر برخى) از آنها سوار شويد، و از (گوشت) آنها مىخوريد؛ (79) و براى شما در آنها سودهاست، و تا (با سوار شدن) بر آنها به خواستهاى كه در دلهاى شماست برسيد، و بر آنها و بر كشتىها حمل مىشويد. (80) و نشانههايش را به شما مىنماياند، پس كداميك از نشانههاى خدا را انكار مىكنيد؟! (81)