و هنگامى كه به انسان نعمت مىبخشيم، روى مىگرداند و خودش (متكبّرانه) دور مىشود؛ و هنگامى كه بدى به او مىرسد پس دعايى طولانى خواهد داشت. (51) بگو:» آيا بنظر شما اگر (قرآن) از نزد خدا باشد، سپس بدان كفر ورزيد، كيست گمراهتر از كسى كه او در جدايى (و ستيزى) دور و دراز است. (52) بزودى نشانههاى خود را در اطراف (جهان) و در خودشان به آنان مىنمايانيم، تا اينكه براى آنان آشكار شود كه او حق است؛ و آيا كافى نيست كه پروردگارت بر هر چيز گواه است؟! (53) آگاه باشيد كه آنان از ملاقات پروردگارشان در ترديدند؛ آگاه باشيد كه او به هر چيزى احاطه دارد. (54)