و [تا اينكه] كسانى كه درباره آيات ما مجادله مىكنند، بدانند كه هيچ راه فرارى براى آنان نيست. (35) و آنچه از چيز (ها) به شما داده شده پس كالاى زندگى پست (دنيا) است؛ و آنچه نزد خداست براى كسانى كه ايمان آورده و تنها بر پروردگارشان توكّل مىكنند، بهتر و پايدارتر است. (36) و (همان) كسانى كه از گناهان بزرگ و [كارهاى] زشت پرهيز مىكنند، و هنگامى كه خشمگين شوند، آنان، مىآمرزند. (37) و (همان) كسانى كه (دعوت) پروردگارشان را پذيرفته، و نماز را بر پا مىدارند و كارشان با مشورت ميان (خود) شان باشد و از آنچه به آنان روزى دادهايم (در راه خدا) مصرف مىكنند؛ (38) و (همان) كسانى كه هر گاه ستمى به آنان برسد، ايشان (از همديگر) يارى مىجويند (و ستم را دفع مىكنند). (39) و كيفر بدى، (مجازات) بدى همانند آن است؛ و هر كس ببخشد و اصلاح نمايد، پس پاداش او بر خداست؛ [چرا] كه او ستمكاران را دوست ندارد. (40) و هر كس كه بعد از ستم (ديدگى) اش يارى جويد (تا آن را دفع كند) پس آنان هيچ راهى (براى ايراد) بر ايشان نيست؛ (41) فقط راه سرزنش بر كسانى است كه به مردم ستم مىكنند و در زمين به ناحق (تجاوز به حقوق، و) ستم مىكنند؛ آنان براى شان عذابى دردناك است! (42) و هر كس شكيبايى كند و بيامرزد (داراى اراده استوار است، چرا) كه اين [حاكى] از تصميم استوار (او در) كارهاست. (43) و هر كسى را خدا (بخاطر اعمالش) در گمراهى وانهد پس بعد از او هيچ سرپرستى براى او نيست، و ستمكاران را مىبينى هنگامى كه عذاب را مىبينند، گويند:» آيا راهى به سوى بازگشت وجود دارد؟! « (44) و آنان را مىبينى كه بر آن (آتش) عرضه مىشوند در حالى كه از خوارى فروتنند، و (زير) چشمى، پنهان (بدان) مىنگرند؛ و كسانى كه ايمان آوردهاند، مىگويند:» در واقع زيانكاران كسانى هستند كه به خودشان و خانوادههايشان در روز رستاخيز زيان رساندهاند؛ آگاه باشيد كه ستمكاران در عذابى پايدار هستند! « (45) و براى آنان جز خدا، ياوران (و سرپرستان) ى نيست كه ياريشان كنند؛ و هر كسى را خدا (بخاطر اعمالش) در گمراهى وانهد، پس هيچ راه (نجات) ى براى او نيست. (46) (دعوت) پروردگارتان را بپذيريد، پيش از آنكه روزى فرا رسد كه از [جانب] خدا هيچ بازگشتى براى آن نيست؛ در آن روز هيچ پناهگاهى براى شما نيست، و هيچ (مجال) انكارى براى شما نيست. (47)