و گفتند:» اين جز زندگى پست (دنياى) ما نيست، مىميريم و زنده مىشويم، و جز روزگار، ما را هلاك نمىكند «. و براى آنان هيچ علمى بدان (سخن) نيست، جز اين نيست كه آنان گمان مىبرند. (24) و هنگامى كه آيات ما، در حالى كه روشن است، بر آنان خوانده مىشود دليل آنان جز اين نباشد كه گويند:» نياكان ما را (زنده كنيد و) بياوريد اگر راستگوييد! « (25) بگو:» خدا شما را زنده مىكند، سپس شما را مىميراند، آنگاه در روز رستاخيز كه هيچ ترديدى در آن نيست شما را گردآورى مىكند؛ و ليكن بيشتر مردم نمىدانند. « (26) و فرمانروايى آسمانها و زمين فقط از آن خداست؛ و روزى كه ساعت (قيامت) بر پا مىشود در آن روز باطل گرايان زيان مىكنند. (27) و هر امّتى را به زانو نشسته مىبينى، هر امتى به سوى نامه (اعمال) ش فراخوانده مىشود؛ (و به آنها گفته مىشود:) امروز آنچه را همواره انجام مىداديد جزا داده مىشويد. (28) اين كتاب ماست در حالى كه عليه شما به حق سخن مىگويد، در حقيقت ما آنچه را همواره انجام مىداديد پيوسته رونوشت بر مىداشتيم. (29) و امّا كسانى كه ايمان آوردند و (كارهاى) شايسته انجام دادند، پس پروردگارشان آنان را در رحمتش وارد مىكند؛ تنها اين كاميابى آشكار است. (30) و امّا كسانى كه كفر ورزيدند، پس (به آنان گفته مىشود:) آيا آيات من پيوسته بر شما خوانده نمىشد، و [لى] تكبّر ورزيديد، و گروهى خلافكار شديد؟! (31) و هنگامى كه گفته مىشد:» بيقين وعده خدا حق است و ساعت (قيامت) هيچ ترديدى در آن نيست. «مىگفتيد:» نمىدانيم ساعت (قيامت) چيست؟ (ما) جز گمانى، گمان نمىبريم، و ما يقين نداريم. « (32)