و (ياد كن) هنگامى را كه نفراتى از جن را به سوى تو باز گردانديم در حالى كه قرآن را مىشنيدند، و هنگامى كه نزدش حاضر شدند گفتند:» [هنگام شنيدن] ساكت باشيد. «و هنگامى كه (خواندن قرآن) پايان گرفت، به سوى قومشان بازگشتند در حالى كه هشدار دهنده بودند. (29) گفتند:» اى قوم ما! در حقيقت ما كتابى را شنيديم كه بعد از موسى فرو فرستاده شده است، در حالى كه مؤيّد (كتابهاى) پيشين است (و) به سوى حق و به سوى راهى راست، راهنمايى مىكند. (30) اى قوم ما! فرا خواننده خدا را پاسخ دهيد و به او ايمان آوريد تا برخى از پيامدهاى (گناهان) تان را براى شما بيامرزد، و شما را از عذابى دردناك پناه دهد. (31) و هر كس فراخواننده خدا را پاسخ ندهد، پس عاجز كننده (خدا) در زمين نيست، و غير از او هيچ دوستان (و ياورانى) برايش نيست، آنان در گمراهى آشكارند. (32) و آيا اطلاع نيافتهاند كه خدايى كه آسمانها و زمين را آفريده و از آفرينش آنها درمانده نشده است، بر زنده كردن مردگان تواناست؟! آرى، [چرا] كه او بر هر چيزى تواناست. (33) و روزى كه كسانى كه كفر ورزيدند بر آتش عرضه مىشوند (و به آنها گفته مىشود:) آيا اين حق نيست؟! مىگويند:» آرى، سوگند به پروردگار ما (كه حق است!) «گويد:» پس بخاطر اينكه همواره كفر مىورزيديد عذاب را بچشيد! « (34) پس شكيبا باش همانگونه كه (پيامبران) اولو العزم (صاحبان تصميم استوار) از فرستادگان شكيبايى كردند، و براى (عذاب) آنان شتاب مورز، (زيرا) روزى كه آنچه را وعده داده شدهاند مىبينند، كه گويى جز ساعتى از روز، (در دنيا) درنگ نكردهاند؛ (اين) رساندن [پيام است] و آيا جز گروه نافرمانبردار هلاك مىشوند؟! (35)