و كسانى كه ايمان آوردهاند مىگويند:» چرا سورهاى فرو فرستاده نشد؟! «و هنگامى كه سورهاى محكم فرو فرستاده شود و در آن از جنگ ياد شود، كسانى را كه در دلهايشان (نوعى) بيمارى است مىبينى كه همچون نگاه كسى كه مرگ او را فرا گرفته باشد به سوى تو مىنگرند؛ پس (مرگ) براى آنان سزاوارتر است! (20) (ولى دستور ما) اطاعت و گفتارى پسنديده است، و هنگامى كه تصميم كار (جهاد) گرفته شد، پس اگر (بر فرض) با خدا راست مىگفتند حتما براى آنان بهتر بود. (21) و اگر (از دستور خدا) روى برتابيد آيا اميد داريد كه در زمين فساد كنيد، و پيوند خويشاوندانتان را بگسليد؟! (22) آنها كسانى هستند كه خدا آنان را از رحمت خود دور ساخته است، و آنان را ناشنوا گردانده و چشمانشان را نابينا كرده است. (23) و آيا در قرآن تدبّر نمىكنند يا بر دلهاى (آنان) قفلهاى (مخصوص) آن نهاده شده است؟! (24) در حقيقت كسانى كه بعد از روشن شدن هدايت براى آنان، با عقبگردشان بازگشتند، شيطان (اعمال زشت را) براى آنان آراست، و آنان را به آرزوهاى دراز انداخت. (25) اين بخاطر آن است كه آنان به كسانى كه آنچه را خدا فروفرستاده ناخوش داشتند، گفتند:» بزودى در برخى از كارها از شما اطاعت مىكنيم. «در حالى كه خدا رازگويى آنان را مىداند. (26) (حال آنان) چگونه است هنگامى كه فرشتگان (جانهاى) آنان را بطور كامل مىگيرند، در حالى كه بر صورتهايشان و پشتهايشان مىزنند؟! (27) اين بخاطر آن است كه آنان از آنچه خدا را به خشم آورد، پيروى كردند. و خشنودى او را ناخوش داشتند؛ پس (خدا) اعمالشان را تباه كرد. (28) بلكه كسانى كه در دلهايشان [نوعى] بيمارى است پنداشتند كه خدا كينههايشان را (آشكارا) بيرون نمىآورد؟! (29)